Historia parafii

W administracji kościelnej Niewiadom należał do parafii św. Jacka w Radoszowach. Jednak część mieszkańców miejscowości spełniała praktyki religijne w kościele w pobliskich Niedobczycach. 

W czasie wizytacji parafii Radoszowy ks. Biskup Ordynariusz Herbert Bednorz odprawił Mszę w. na osiedlu Gustawa Morcinka w Niewiadomiu w mieszkaniu inwalidy p. Hajskiego. Wielu mieszkańców było obecnych na tej Mszy św., gdyż odległość do kościoła parafialnego w Radoszowach, szczególnie dla osób starszych, była dość znaczna.

W 1975 roku z inicjatywy ks. Lucjana Moronia została otwarta salka katechetyczne w prywatnym mieszkaniu. W bardzo trudnych warunkach lokalowych katechizacja trwała 3 lata. Jesienią 1976 roku do Niewiadomia przybył ks. Władysław Kolorz, który początkowo odprawiał nabożeństwa w przedsionku prywatnego domu Anny Maćkowiak; potem zaś na placu przy Osiedlu Morcinka. Ilość uczestników tych Mszy św. systematycznie wzrastała.Po I procesji Bożego Ciała na Osiedlu, prowadzonej przez ks. proboszcza Sylwestra Antosza i ks. Jana Burka z Radoszów ustalono, że nowa parafia będzie pod wezwaniem Bożego Ciała i św. Barbary. Zostało to zaakceptowane przez ks. Biskupa Ordynariusza Herberta Bednorza dnia 8 maja 1978 roku.

W 1978 roku salki katechetyczne urządzono w nowo postawionym dwurodzinnym domu, jego piwnice przekształcając w tymczasową kaplicę. Jej poświęcenie nastąpiło 22 lutego 1979, kiedy to ks. Biskup Herbert Bednorz utworzył w Niewiadomiu Stację Duszpasterską. Od tego dnia też prowadzone są księgi parafialne. W maju 1979 roku odbyła się w Niewiadomiu pierwsza uroczystość komunijna oraz pierwsza Oaza Modlitwy.

W sierpniu 1980 roku górnicy wysunęli postulat budowy kościoła w Niewiadomiu. Na pozytywne rozpatrzenie wniosku przez władze czekano trzy lata. 14 sierpnia 1982 otrzymano pozwolenie na zorganizowanie cmentarza oraz budowę tamże kaplicy; a 3 października tegoż roku erygowano w Niewiadomiu parafię. W 1983 roku zaś wspólnota otrzymała wreszcie zgodę na budowę samego kościoła.

Kamień węgielny już wcześniej -10 października 1982 - w Rzymie został poświęcony przez Jana Pawła II. Projekt architektoniczny kościoła opracował inż. Marian Skałkowski; konstrukcyjny zaś inż. Robert Szota. Prace budowlane natomiast rozpoczęto w 1983 roku. Większość z nich wykonali sami parafianie.

Kalendarium budowy kościoła

• 9 maja 1983 roku rozpoczęły się wykopy pod główny segment kościoła.

• W sierpniu 1983 roku poprzedzone żmudną pracą stolarzy, cieśli i zbrojarzy rozpoczęło się 3-dniowe całodzienne betonowanie dolnych ścian i stropu dolnego kościoła. Jesienią zostały założone stropy nad segmentami B i C oraz dachy. Wykopano fundamenty pod dzwonnicę, stawiano ścianę zachodnią kościoła, rozszałowano strop i podjęto prace zabezpieczające pod ziemią.

• Latem 1984 rozpoczęto kolejny rok budowy świątyni: betonowanie poziomu chóru aż do schodów wejściowych oraz długotrwałe rusztowanie pod ramy dachu. Dzięki wielkiej frekwencji parafian pracujących przy budowie zaczęły funkcjonować: zakrystia, kancelaria, biblioteka, sanitariaty oraz salki katechetyczne.

• 7 października 1984 roku wikariusz generalny ks. biskup Józefa Kurpas poświęcił salki katechetyczne.

• 30 października 1984 roku rozszałowaniem dachu skończyły się prace. Później stawiano jeszcze ścianę szczytową zachodnią kościoła, murowano wschodnią ścianę, trwało tynkowanie, krycie dachu kościoła.

• 20 grudnia 1984 roku zamontowano duży krzyż metalowy na szczycie dachu kościoła.

• W kwietniu 1985 roku rozpoczęto stawianie dzwonnicy. Zostały wykonane 3 dzwony: najmniejszy "Zygmunt", średni "Barbara" i największy "Dobry Pasterz". Założono okna górne w kościele i wstawiono drzwi. Rozpoczęło się zakładanie posadzki z łomu marmurowego, betonowanie posadzek w pomieszczeniach koło kościoła oraz prace wykończeniowe.

• Autorami wystroju wnętrza zostali Zygmunt Brachmański i Marian Skałkowski. Kościół zdobią oryginalne rzeźby i płaskorzeźby. Centralny punkt stanowią wykonane z brązu i marmuru ołtarz oraz tabernakulum z płaskorzeźbą ręki Chrystusa. Nad nimi góruje płaskorzeźba Chrystusa Zmartwychwstałego spotykającego się z Apostołami. Rzut ołtarza przedstawia ręce Chrystusa łamiącego hostię. Ambonę ozdabia płaskorzeźba symbolizująca gorejący krzew.

• Między marcem a majem 1986 roku trwały dalsze prace: zadaszenie dzwonnicy, malowanie korytarzy i klatek schodowych, zakładanie balustrad, przywieziono tabernakulum (na drzwiach płaskorzeźba - ręka Chrystusa). Zamontowano ołtarz.

• 7 grudnia 1986 roku parafię odwiedził ksiądz Biskup -Senior Herbert Bednorz celem wmurowania kamienia węgielnego i aktu erekcyjnego, poświęcenia nowej zakrystii, kaplicy dla matek z małymi dziećmi.

• W kwietniu 1987 roku rozpoczęły się ostatnie prace przy oświetleniu kościoła, malowaniu stolarki, wstawianiu ławek, porządkowaniu budowy itp.

• 12 kwietnia 1987 niewiadomska świątynię konsekrował abp Damian Zimoń. W ołtarzu zostały umieszczone relikwie św. Innocentego i św. Placyda.